By Johanna Reiniger 
In 2003 besloot Leuven dat het tijd was voor iets nieuws. Samen met een handvol culturele partners – dertien om precies te zijn – werd Kulturama geboren. Het idee? De stad een culturele boost geven en kunstenaars een podium bieden. Die eerste editie was bescheiden: 68 activiteiten, van theater tot concerten en exposities, verspreid over vier dagen. Zo’n 8.500 mensen kwamen kijken, en eerlijk, dat voelde al als een succes. Ik weet nog hoe ik destijds door de straten slenterde, verrast door de energie die overal hing. Het was iets speciaals, iets wat Leuven nog niet eerder had gezien.
Door de Jaren
Door de jaren groeide het als een sneeuwbal die van een heuvel rolt. Tegen 2012, het laatste jaar, waren er 32 partners aan boord en telde het programma 200 activiteiten. Meer dan 25.000 bezoekers vulden de stad – een enorme sprong! De organisatie, met de stad Leuven en plekken zoals STUK aan het roer, gooide alles in de strijd om er elk jaar iets groters en beters van te maken. Februari werd ineens een maand om naar uit te kijken.
Wat Het Bracht: Meer Dan Alleen Plezier
Kulturama was niet zomaar een festival; het veranderde Leuven. De stad kwam tot leven, en dat voelde je overal. Hotels zaten vol, cafés bruisten, en zelfs de kleinste winkeltjes profiteerden mee. Maar het ging om veel meer dan geld. Dit festival gaf kunstenaars een kans om te schitteren – van lokale schilders tot muzikanten die normaal in de schaduw bleven. Het was een plek waar je iets nieuws ontdekte, of je nu een student was of een oma met kleinkinderen.
Wat ik zo mooi vond, was hoe toegankelijk het was. Veel was gratis, en anders kostte het bijna niks. Iedereen kon meedoen, en dat bracht mensen samen. Je zag buren met elkaar kletsen, vreemden die samen lachten bij een optreden. En toen het in 2012 stopte, liet het iets achter: drie nieuwe festivals – Artefact, 30 CC Jazzfestival en Amateurama – die elk een stukje Kulturama meenamen. Het bewijst hoe diep dit evenement in de stad geworteld zat. Voor mij persoonlijk was het een herinnering dat cultuur ons verbindt, en dat voel ik nog steeds als ik door Leuven loop.
Hoe Het Groeide: Van Klein Naar Groots
Kulturama bleef niet stilstaan. In het begin draaide het om lokale kunst: een schilderij hier, een optreden daar. Maar al snel werd het avontuurlijker. Er kwam mediakunst bij, experimentele films, en in 2012 zelfs dubstep – ja, echt! Het festival volgde de tijdgeest en trok zo ook jongere mensen aan, zoals ik, die iets anders wilden dan de usual suspects. Toch bleef het altijd trouw aan Leuven zelf, met ruimte voor plaatselijke talenten en projecten waar de hele stad aan meedeed.
Een van mijn favoriete herinneringen is het optreden van Gavin Friday in 2012. Een Ierse ster op een Leuvens podium – dat gaf kippenvel. Het liet zien hoe Kulturama grenzen overstak, zelfs internationaal iets betekende. En dan die laatste editie: films voor kinderen, een tentoonstelling die je aan het denken zette, en overal muziek. Het was alsof het festival alles wilde laten zien wat het kon, een grande finale die niemand vergat.
Een Herinnering Die Blijft
Toen Kulturama in 2012 stopte, voelde het als een afscheid van een vriend. Tien jaar lang had het Leuven opgeschud, van die 8.500 nieuwsgierigen in 2003 tot een massa van 25.000 in 2012. Het was een bewijs dat een goed idee groot kan worden. En hoewel het er niet meer is, zie je het terug in de energie van de stad en in die opvolgers die nog steeds doorgaan.
Voor mij was Kulturama een feest van ontdekking. Het vierde kunst, bracht ons samen en liet zien hoe je oud en nieuw kunt mixen. Wil je een glimp opvangen? Zoek online naar filmpjes van die jaren – de sfeer springt zo je woonkamer in. Het was een tijd waarin Leuven even de wereld was, en dat vergeet ik nooit.